یمه دوم دهه ۶۰ (۱۳۶۷) یعنی حدود ۳۳ سال پیش، در بخش نخست پایان نامه ام با عنوان: سیاست دریایی، محور استراتژی ملی، ضمن تاکید براین گزاره که تنها راه برونرفت ایران از بن بست کمتر توسعه یافتگی، دریایی شدن سیاست، فرهنگ و ساختار حکومت است، طی سیستمی پژوهشی، ۱۹ پیشنهاد علمی-اجرایی کلان ارائه شده بود؛ مانندتشکیل وزارت امور دریاها، خودگردانی استان ها، اتصال راه آهن به بوشهر، چابهار و دیگر بنادر و از جمله ایجاد پایتخت دریایی.