توجه داشته باشید که کیفیت خواب شما ممکن است مستقیما بر وضوح ذهنی، تعادل عاطفی، بهره وری، سرزندگی فیزیکی (از جمله وزن) و خلاقیت شما تأثیر بگذارد. Czeisler گفت قرار گرفتن در معرض نور مصنوعی (مانند صفحه نمایش کامپیوتر و تلویزیون) بین غروب و زمان خواب می تواند بر توانایی ما برای به خواب رفتن تأثیر بگذارد، زیرا ترشح ملاتونین (هورمون تقویت کننده خواب) را سرکوب می کند، هوشیاری را افزایش می دهد و ریتم شبانه روزی را به ساعت های بعد تغییر می دهد. هر چیزی که ریتم تولید سروتونین و ملاتونین را مختل کند، چرخه طبیعی خواب را مختل می کند و در نتیجه بر کاهش وزن نیز تأثیر می گذارد. در حالی که نور تولید سروتونین را افزایش می دهد، تاریکی باعث سنتز ملاتونین می شود. هنگام خواب تنفس به طور خودکار انجام می شود. داشتن لوزه بزرگ می تواند باعث مشکلات تنفسی شود. اگر شخصی شکایت کند که خیلی بلند خروپف میکنید، یا اگر از خواب بیدار میشوید یا به شما گفته میشود که تنفس شما در خواب قطع میشود، ممکن است آپنه خواب داشته باشید. به نحوه تنفس خود توجه کنید – نفس طبیعی ما در حالت آرام باید از شکم باشد و نه از قفسه سینه. با این حال، مناطقی از زندگی ما وجود دارد که فناوری می تواند به جای کمک، مانع شود – و خواب طبیعی یکی از این زمینه ها است. ببینید چگونه Xfinity Home می تواند به شما کمک کند تا روشنایی هوشمند را در یک سیستم اتوماسیون و امنیتی کامل خانه ادغام کنید.
حتما شنیده اید که غذاهای غنی از تریپتوفان می توانند به خواب شما کمک کنند. این مقاله توضیح میدهد که چگونه این هورمونها روی خواب و وزن ما با هم کار میکنند و چگونه کمبود خواب میتواند بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد. دانشمندان هنوز دقیقاً متوجه نشده اند که چگونه هورمون ها و تبادلات شیمیایی مختلف بر کاهش وزن تأثیر می گذارند، اما شواهد زیادی در حال حاضر وجود دارد که از این واقعیت پشتیبانی می کند که خواب جزء مهم برنامه کاهش چربی است. حتی کمترین مقدار نور می تواند الگوهای خواب شما را مختل کند، بنابراین سعی کنید تاثیر آن را به حداقل برسانید. چند چیز در این دنیا آزاردهندهتر از آن شبهای بیقرار است که هر چقدر هم که تلاش میکنید نمیتوانید بخوابید؟ آیا کارهایی که انجام می دهند لبخند را به لب شما می آورد؟ هنگامی که ما به اندازه کافی نمی خوابیم، سطح لپتین کاهش می یابد و این سیستم پیام رسانی به اندازه کافی کارآمد نیست. این سیستم پیام رسانی به مغز ما کارآمدتر و از تعادل خارج می شود. گرلین پیامی به مغز ما می فرستد که به ما می گوید گرسنه هستیم. این دو انتقال دهنده عصبی که با هم جفت می شوند، کلید حفظ چرخه خواب هستند زیرا به طور هماهنگ برای رسیدن به تعادل کار می کنند.
آنها از نیروی شخصیت خود برای پیشبرد اهداف خود در کار استفاده می کنند و انتخاب های شغلی را ترجیح می دهند که آنها را در معرض دید عموم قرار دهد یا به آنها اجازه دهد تا با مردم ملاقات کنند. به گفته دکتر Charles Czeisler، MD، (دانشکده پزشکی هاروارد و بریگام و بیمارستان زنان) استفاده از فناوری در یک ساعت قبل از خواب ممکن است به این امر کمک کند. فقط بزرگسالان نیستند که باید تعاملات تکنولوژیکی خود را قبل از خواب محدود کنند. آیا کودکان یا نوجوانانی دارید که بعد از شام وقت خود را با رایانه می گذرانند یا تا زمان خواب در اسکایپ چت می کنند؟ هنگامی که کودکان به سن پیش دبستانی می رسند، ممکن است به اندازه کافی بزرگ شوند که مفهوم زمان را یاد بگیرند. در بریتانیا، یافتههای آفکام در سال 2008 گزارش داد که کودکان 8 تا 11 ساله به طور متوسط چهار دستگاه رسانه در اتاق خود دارند و کودکان 12 تا 15 ساله به طور متوسط 6 دستگاه دارند! استفاده از اینترنت در اتاق خواب کودکان از سال 2005 به طور قابل توجهی افزایش یافته است – به 9٪ در 8-11 سال و 20٪ در 12-15 سال. مغز با گلوکز کار می کند، و نتایج آزمایش نشان می دهد که حتی زمانی که مقدار زیادی گلوکز در دسترس است، پس از اینکه مغز یک روز کامل بیدار بود، به سادگی از آن استفاده نمی کند. برای زنده ماندن ممکن است نیاز به ساختن سرپناه، آتش سوزی و حتی خوردن حشرات برای تغذیه داشته باشید.
اگر میخواهید بدانید کدام یک را باید تمرین کنید، و ما میدانیم که انجام میدهید، بیایید با پاسخ دادن به این سؤالات شروع کنیم. اولین و مهمترین قدمی که می توانید برای شروع خواب بهتر بردارید، تنظیم یک برنامه خواب ثابت و پایبندی به آن حتی در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات است. این ایده بدی است که سگ یا گربه خود را برای اولین بار سوار ماشین خود کنید و به یک سفر بینالمللی بروید. همانطور که ممکن است بدانید، من در تابستان 2011 سعی کردم خود را با برنامه نسبتاً باورنکردنی خواب اوبرمن وفق دهم. نیم دوجین پست اول در این وبلاگ این روند را نشان می دهد. طبق گزارش مصرف کننده، تعداد نخ 200 خوب است. 400 ممکنه نرم تر باشه شاید نام هورمون های سراتونین، لپتین، گرلین و تریپتوفان را شنیده باشید. دو هورمون لپتین و گرلین با هم کار می کنند تا احساس گرسنگی و سیری ما را کنترل کنند.